Laat kinderen zichzelf zijn. Dat is het mooiste cadeau dat je een kind kan geven. Jezelf mogen zijn en te weten dat je goed bent zoals je bent. Gewoon goed. Kun je de waarheid hiervan voelen? Een heerlijke waarheid. 
Veel volwassenen voelen zich nog altijd ‘niet goed genoeg’. Een gedachte die in de kindertijd is ontstaan. Dat is geen oorspronkelijke eigen gedachte. Die gedachte is ooit ontstaan door (herhalende) uitspraken en gedrag van volwassenen. Volwassenen die ook niet beter wisten. En die uitspraken en bejegeningen zijn geloofd. Die ‘niet goed genoeg-gedachte’ zet zich diep vast. Met de overtuiging van deze inprenting die voor waarheid wordt aangezien, gaat een kind dan zijn of haar leven door en die kan doorgaan tot in de volwassenheid. Wat een tragiek. Wat een staat van zijn om je leven te leven.
Is het niet van de grootste tragiek dat het onderwijssysteem hieraan bijdraagt? Hoe vaak ik niet zie dat kinderen geproblematiseerd worden hoewel er helemaal niks aan de hand is. Door denkvergissingen – onwetendheid – wordt er van alles gedacht over een kind: het is zwak, het loopt achter, het heeft een werkhoudingprobleem, het is niet geconcentreerd en ga zo maar door.
Kinderen zijn van nature nieuwsgierig. Van nature onderzoekend. Van nature met passie voor wat dan ook. Met talenten. Wat doen we toch met kinderen in het basisonderwijs? Kinderen worden in een mal gepropt. Slechts beperkte zaken op een bepaalde manier gegeven in een bepaald tempo moeten bepalen hoe intelligent je bent. Wat een niet-intelligente veronderstelling. En wat een beperkte overtuiging over het concept ‘intelligentie’.
En wat doen we met de eigen interesses/talenten van kinderen?
Waarom weet het onderwijssysteem nog steeds niet dat alle kinderen uniek zijn? Dat er geen twee hetzelfde zijn? Dat ieder kind zijn of haar eigen manier van zijn, van leren, van denken, van beleven, van wat dan ook heeft? Wat een dom onderwijssysteem zeg.
Luister maar naar de woorden van Neil DeGrasse Tyson in bijgaand filmpje via de link onder mijn naam. Laten we de kinderen maar eens wat meer met rust laten en meebewegen met de kinderen op een volwassen, liefdevolle manier zodat school voor ieder kind een blije tijd is. Laat het een tijd zijn waarin zelfvertrouwen van ieder kind op nummer 1 staat. [En laat het natuurlijk ook een blije tijd zijn voor juffen en meesters die net zo goed in een mal worden gestopt.]
Komen veranderingen van de overheid? Wat denk je zelf? Ik denk het niet. Dit op grond van de werking van de overheid op andere gebieden. Ik heb het overigens dan niet over goedwillende individuele politici.
Veranderingen beginnen met eerste kleine stapjes. Die zijn hier en daar al te zien. Laten we steeds meer stapjes en stappen zetten. Onderschat nooit wat je als individu kan bijdragen.
Weet je wat er met onze samenleving gebeurt als we ons onderwijssysteem veranderen? Mooi hè? 
* Annette