We hebben een hele goede relatie. We maken plezier met elkaar, we hebben allebei humor, we maken grapjes. We verstaan elkaar. Nog nauwelijks via woorden. Met mijn ervaring voor een nieuwkomersklas van de afgelopen jaren, mijn kennis van het Nederlands én mijn omgang met kinderen maken dat het me makkelijk afgaat. Zeg maar ‘een makkie’.
Het is een begeleiding van een buitenlandse jongen die bijna blind is. Het is fijn. Het is goed. Er is veel vertrouwen. Er is respect. Pas, onverwacht, hoewel hij me nog niet zó vaak had meegemaakt, deed hij zijn armen om me heen en zijn hoofdje tegen me aan. We spelen, we huppelen. We hadden vandaag weer een fijn samenzijn. We zijn blij.
Na de begeleiding reed ik op de fiets terug. Net als op de heenweg zo’n 35 minuten. Heel goed voor mij. Ik geniet van al het groen onderweg. (Foto vanmorgen gemaakt.) Van de vogelgeluidjes. Van paardjes in een wei. Van geiten in een wei. En vandaag hoorde ik ‘kukeleku’ van een haan. En dat alles met een zonnetje. Ook onderweg was ik blij.
Bij een andere school zette ik voor een lieve jongen onder andere een visuele manier van leren in. Voor spellingwoorden en voor een tafel. Dat werkte prima. Maar bovenal hebben we het samen fijn. Geregeld komt hij in mijn armen gevlogen als ik aankom. Met soms ronddraaien erbij.
En vanmiddag kwam een meisje. Op mijn eigen locatie. Ik laat haar geregeld zinnen schrijven om de Nederlandse taal goed te leren. Wat leer je nou van invulletters of invulwoorden in een werkschrift. Hup, hele zinnen schrijven. Daar leer je van. 
Begrijpend lezen is ze in de loop van de tijd steeds beter gaan doen. Dat is op school gebleken. Zo fijn voor haar.
Voor vandaag had ik een leuk leesboek over paarden. Speciaal voor haar uitgezocht in de bibliotheek. Dit keer had ik bedacht om elkaar om de beurt voor te lezen. Ik merkte dat ze het verhaal héél leuk vond. Ze is niet bepaald een leesliefhebber, maar nu….. Ik vroeg of ze het boek misschien wilde lenen. Ja, dat wilde ze heel graag. Kijk, zo is lezen bedoeld.
Vandaag zei ze: ‘Ik wou dat jij m’n juf was.’ De tijd gaat altijd snel. Omdat we het leuk hebben. Vandaag was het extra leuk. We vierden haar verjaardag. Met Lang zal ze leven
, wat kleine slingers, taart en ice tea in een groot wijnglas met een rietje. En een goudkleurige pen als cadeautje.
Wat liefde doet. 
* Annette