Zo grappig. Als ik nog maar een paar keer bij mijn nieuwe zorgklant ben geweest als hulp in de huishouding – ik heb 1 klant – doet ze de uitspraak: ‘Je hoort al bij de familie.’ 
Wat blijkt, al heel snel kom ik erachter dat ik verschillende keren samenwerkte met haar zoon voor een lokale krant. Hij als fotograaf en ik als journalist.
Maar daar blijft het niet bij. Korte tijd na deze ontdekking wordt mij een taalbegeleiding gevraagd voor een jong familielid: een meisje in de basisschoolleeftijd. Want het is snel bekend dat ik ook dat werk doe.
Wie zegt dat je maar 1 soort werk kan doen? Ik doe het allemaal met veel liefde en veel plezier. En al het werk is van waarde.
Voor een begrijpend lezen-les leg ik een krant neer. Het meisje en ik lezen om de beurt een stukje. Als we klaar zijn, dan praten we erover.
Helemaal leuk wordt het als ik haar vraag wie het geschreven heeft. Na even zoeken, ziet ze een naam. ‘Dat ben jij’, zegt ze enthousiast. En helemaal hilarisch wordt het als ze daaronder de naam van de fotograaf ziet staan. ‘Wat?! Dat is….!’ Ze snapt er helemaal niks van. Hoe dat toch allemaal kan.
Ik vind het wel een beetje magic, hoor. En zó reuzeleuk dat ik het wel even wilde vertellen. 
* Annette